Αγαπητοί φίλοι:
Επιτρέψτε μου να σας στείλω μερικά λόγια που θα συνεισφέρουν στην κατανόηση μας σχετικά με:
ΤΙ ΜΥΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ;
Αγαπητέ αναγνώστη, η διδασκαλία μας συχνά μας δίνει έμφαση στην επείγουσα ανάγκη να εκμηδενίσουμε το απεχθές ζωικό Εγώ μας με σκοπό να προσεγγίσουμε όλο και περισσότερο το ΕΙΝΑΙ.
Είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε ότι λόγω των Εγώ βρισκόμαστε στην επίγεια ύπαρξή μας με πάρα πολλά άτομα που είναι επίσης ψυχές δέσμιες των ψυχικών πρόσθετων και με τις οποίες έχουμε μοιραστεί πολλά γεγονότα σε περασμένες υπάρξεις.
Σε κάποια περίσταση, μιλώντας με τον Αξιοσέβαστο Πατριάρχη, μας είπε: «Πρέπει να γνωρίζετε ότι ο ταχυδρόμος που φέρνει τα γράμματα στα σπίτια μας, ο άνθρωπος που μας δίνει βενζίνη στα βενζινάδικα, μέχρι και ο κρεοπώλης στη γωνία, έρχονται με όλους εσάς από μακρινούς καιρούς. Αυτό είναι που συνιστά τον Σαμσάρα, κατανοητό;…».
Εκείνες οι λέξεις με συγκίνησαν βαθιά και με έκαναν να μπω σε βαθείς στοχασμούς. Λόγω αυτού, μια ημέρα επέλεξα να ρωτήσω τον Αβατάρα: -Οπότε, αν πρόκειται να εξαλείψω τα ψυχολογικά μου πρόσθετα, τότε σίγουρα πρόκειται να χάσω πολλούς από τους φίλους και τις φίλες μου, έτσι δεν είναι;
Απάντηση: -Έτσι είναι, αγαπητέ αδελφέ μου, έτσι είναι! Σπάνε οι ενεργητικοί δεσμοί που σε έχουν κρατήσει δεμένο με αυτούς κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων… Πλέον θα το δεις από μόνος σου…!
Καθώς η υποχρέωσή μου ως γνωστικός εκπαιδευτής δεν ήταν άλλη από το να πάω όπου με τοποθετούσε για να δώσω αυτές τις ιερές διδασκαλίες, έτσι πήγα σε διάφορα μέρη. Μετά από κάποια χρόνια εκτέλεσης αποστολών, θέλησα να επισκεφτώ την οικογένειά μου και, για τον σκοπό αυτό, πήγα να δω τους αδελφούς και τις αδελφές μου και την φυσική μητέρα μου, τους οποίους δεν είχα δει για κάποια χρόνια.
Βρισκόμενος στον τόπο καταγωγής μου, θέλησα να κάνω ένα πείραμα. Αυτό στηριζόταν στο να πάω προς μια δημόσια πλατεία στην οποία υπήρχε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο που, φυσικά, επισκεπτόταν όλος ο κόσμος κυρίως τα σαββατοκύριακα. Έτσι, λοιπόν, κάποιο Σάββατο μεταφέρθηκα σε αυτό και κάθισα σε ένα παγκάκι που ήταν διαθέσιμο για τους επισκέπτες αυτού του εμπορικού. Έφτασα σε αυτό το εμπορικό κέντρο κατά τις δέκα το πρωί και αφοσιώθηκα να περιμένω να δω αν θα εμφανιζόταν κάποιος από τους φίλους ή τις φίλες που είχα, πριν φύγω για να εκτελέσω τις αποστολές μου. Οι ώρες άρχισαν να περνούν και κατά το μεσημέρι προσέγγισα ένα μικρό κιόσκι στο οποίο μπορούσα να παραγγείλω ένα καφέ. Θυμάμαι ότι πήρα δυο συνεχόμενους καφέδες και, αφού τους πλήρωσα, επέστρεψα στη θέση μου, στο παγκάκι που είχα επιλέξει για να βλέπω τον κόσμο να περνά…
Όταν πήγε επτά το απόγευμα και δεδομένου ότι κανείς από τους φίλους μου δεν είχε εμφανιστεί, πήρα την απόφαση να επιστρέψω στο σπίτι της οικογένειάς μου. Πέρασε μια ακόμη εβδομάδα, θέλησα να επαναλάβω το πείραμα, αλλά αυτή τη φορά πήγα στο πανεπιστήμιο στο οποίο γνώριζα πολλούς φίλους και φίλες που σπούδαζαν τα ίδια θέματα με τον υπηρέτη σας. Περίμενα να συναντήσω κάποιον ή κάποια από τους φίλους από τα παλιά. Ομοίως, πέρασα ολόκληρη την ημέρα σε εκείνο το πανεπιστήμιο και, όταν άρχισε να βραδιάζει, εγκατέλειψα εκείνο τον χώρο και δεν είχα καταφέρει να συναντήσω κανένα, κανένα, κανένα από εκείνους τους καιρούς που είχαν υπάρξει φίλοι μου.
Σε ένα τρίτο πείραμα επέλεξα να πάω σε ένα σινεμά και μέχρι που αγόρασα ένα εισιτήριο για να δω μια ταινία. Ήθελα το άτομό μου να δει αν θα εμφανιζόταν ξαφνικά ένας φίλος ανάμεσα σε εκείνο το πλήθος που γέμισε εκείνη την αίθουσα. Ομοίως με τις προηγούμενες φορές, αφού είδα την ταινία, έφυγα από την αίθουσα προβολών και τοποθετήθηκα σε ένα πάγκο μιας κοντινής πλατείας. Πέρασα όλο το υπόλοιπο της ημέρας περιμένοντας να συναντήσω κάποιον από τους φίλους ή τις φίλες από εκείνους τους παρελθοντικούς καιρούς πριν γίνω εκπαιδευτής και το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο: ΚΑΝΕΙΣ δεν εμφανίστηκε! ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ…!
Καθώς ο υπηρέτης σας είχα επίσης κάποια τηλέφωνα από εκείνες τις παλιές φιλίες, θέλησα πολλές φορές να επικοινωνήσω μαζί τους τηλεφωνικά και, μυστηριωδώς, η απάντηση στις κλήσεις μου ήταν ένα ηχογραφημένο μήνυμα από την τηλεφωνική εταιρεία που μου έλεγε: «Το τηλέφωνο που καλείτε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ». Αυτή η φράση επαναλαμβανόταν αδιάκοπα. Προφανώς, όλο αυτό μου υπέδειξε ότι ήταν ανώφελο να προσπαθώ να επικοινωνήσω με τις παλιές φιλίες μου χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο μέσο.
Αργότερα, επισκέφτηκα ξανά τους συγγενείς μου και επανέλαβα εκείνα τα πειράματα και, προς έκπληξή μου, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ήταν σαν ο χρόνος να είχε καταπιεί όλες εκείνες τις ψυχές που πριν από καιρό είχαν μοιραστεί με τον υπηρέτη συγκεκριμένα ιδιαίτερα γεγονότα της οριζόντιας ζωής. Εκείνα τα φαινόμενα, ειλικρινά, μου θύμισαν εκείνες τις φράσεις του δικού μας Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ.
Στοχαζόμενος πάνω σε όλα αυτά έφτασα στο συμπέρασμα, κατά τη διάρκεια ενός διαλογισμού σύμφωνα με τον οποίο κατάλαβα ότι επιλέγοντας τον Κάθετο Δρόμο εμείς διαχωριζόμαστε ενεργειακά από τους υπόλοιπους θνητούς που συνεχίζουν να βαδίζουν στον Οριζόντιο Δρόμο και, προφανώς, και μας μένουν μόνο οι ενεργειακές επαφές με εκείνες τις ψυχές που έχουν τις ίδιες ψυχικές ανησυχίες με εμάς. Τότε, τοποθετημένοι πια στο Μυστικό Μονοπάτι ή Ερμητικό Δρόμο, πρόκειται να βρεθούμε μόνο με εκείνες τις ψυχές που, ομοίως με εμάς, προχωρούν προσπαθώντας να σταθεροποιηθούν στην πορεία τους προς το ΕΙΝΑΙ για να καταλήξουν κάποια μέρα να ενωθούν άρρηκτα με ΑΥΤΟ.
Όλο αυτό, υπομονετικέ αναγνώστη, περιέχει μια υπερβατική σημασία αν λάβουμε υπόψη ότι το ΕΙΝΑΙ μας θέλει να μας απορροφήσει ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ και να καταβροχθίσει τις πνευματικές και ψυχικές σάρκες μας για να μπορέσει τότε ΑΥΤΟ να ανακηρυχθεί ως ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ. Ακόμη κι αν ακούγεται πολύ σκληρό, αυτός είναι ο μοναδικός στόχος που επιδιώκει το ΕΙΝΑΙ εδώ και χιλιετίες, όταν επέλεξε να μας στείλει στο σκηνικό της δημιουργίας για να μας γεμίσει με εμπειρίες μέσω των επιστροφών και των υποτροπών μας. Ωστόσο, όταν φθάσει η στιγμή, το ΕΙΝΑΙ εντείνει την δύναμή του μέσα στις ψυχές μας, αν συνεργαστούμε με ΑΥΤΟ πεθαίνοντας στους εαυτούς μας, με σκοπό να μας φέρει τελικά μαζί του στο βασίλειό του.
Είναι εμφανές ότι για να μπορέσει το ΕΙΝΑΙ να μας απομακρύνει από το υπαρξιακό φαινόμενο, Αυτό χρειάζεται να μην είμαστε συνδεδεμένοι με ανόητες και ανούσιες υποτροπές ούτε με πάσης φύσεως κάρμα, τα οποία μπορούν να αποτελέσουν εμπόδιο για την απελευθέρωσή μας… Και πολλές από αυτές τις ψευδοφιλίες που έχουμε συλλέξει κατά τη διάρκεια των υπάρξεών μας έχουν μόνο εξυπηρετήσει για να μας γεμίσουν με κάρμα, έχοντας μοιραστεί μαζί τους συμπεριφορές εκτός του Μεγάλου Νόμου…
Αναμφίβολα, αυτές οι αποκολλήσεις που προκαλεί το ΕΙΝΑΙ ανάμεσα σε εμάς και τις ψευδοφιλίες μας, μας προκαλούν μακροπρόθεσμα μια αίσθηση μοναξιάς και ένα αίσθημα απόρριψης προς την ίδια τη ζωή. Αυτό είναι αναπόφευκτο, αφού δεν μπορεί κάποιος να υπηρετεί ταυτόχρονα δυο κυρίους, αξίζει να πούμε -μιλώντας μεταφορικά-«την κυβέρνηση και την επανάσταση». Έτσι το είπε ο Μεγάλος Καβίρ Ιησούς της Ναζαρέτ.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα που βγάζουμε από αυτό το φαινόμενο; Απάντηση: χρειάζεται να είμαστε ψυχολογικά σαφείς μέσα μας. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΟΙ στον Ερμητικό Δρόμο, αφού μόνο θέλοντας σε κάθε στιγμή να καταστρέψουμε τους τρομερούς ενεργειακούς εχθρούς μας (διαβάστε: το ΕΓΩ και οι λεγεώνες του), θα προχωράμε γνωρίζοντας τα διαφορετικά μέρη του Πραγματικού Είναι μας και αυτές οι δυνάμεις είναι που θα μας συνοδεύουν μέχρι το τέλος της διαδρομής μας.
Εδώ έρχεται η περίφημη φράση του διαπρεπή φιλοσόφου Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ, ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ!», η οποία σε μετάφραση μας τονίζει: «ΕΙΝΑΙ ή ΜΗ ΕΙΝΑΙ, ιδού η απορία!».
Σας αφήνω τώρα, φίλοι και φίλες, αυτές τις φράσεις για δικό σας στοχασμό:
«Κανείς δεν ασκεί αληθινή και αγνή φιλία εκτός από εκείνον που λέει την αλήθεια και συμβουλεύει το καλό».
Σιμόν Μπολιβάρ
«Ο πρώτος νόμος της φιλίας είναι να ζητάμε από τους φίλους τίμια πράγματα και να κάνουμε τίμια πράγματα για τους φίλους».
Κικέρων
«Από κανέναν δεν λείπουν δυνάμεις, αυτό που λείπει από τους περισσότερους είναι η θέληση».
Βίκτωρ Ουγκώ
«Αυτό που δεν ικανοποιεί την θέληση, πάντα παρακάμπτει την κατανόηση».
Κεβέδο
ΕΙΘΕ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΜΕΓΑΛΟΓΟΥ ΝΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΦΩΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ.
KWEN KHAN KHU”
