Στέλνω σε σας αυτό το προοίμιο το οποίο θεωρώ απαραίτητο για όλους αυτές τις κρίσιμες στιγμές της ανθρωπότητας μας. Τιτλοφορείται:
ΤΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ
Χιλιάδες φορές, εκατομμύρια φορές, αναρωτιόμαστε: γιατί οι προσευχές μου δεν εισακούγονται; γιατί δεν μου απαντώνται οι ερωτήσεις μου; γιατί δεν μου δίνονται ενδείξεις; κλπ. κλπ. κλπ.
Θα μπορούσε να ειπωθεί πως αυτό είναι το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ όλων αυτών που θέλουμε να ζήσουμε το μυστικό μονοπάτι… Και η απάντηση είναι μόνο μία: Όλες οι απαντήσεις που αγωνιούμε βρίσκονται μέσα στα διαφορετικά μέρη που απαρτίζουν το δικό μας ΕΙΝΑΙ. Δυστυχώς, αυτά τα θεϊκά μέρη της ιδιαίτερης δικής μας μονάδας δεν φτάνουν μέχρι σε εμάς γιατί η συνείδηση μας βρίσκεται ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΗ, ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΗ, ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ, από τα δικά μας αποκρουστικά ψυχολογικά ακόλουθα. Σε αυτές τις καταστάσεις, ακόμα και εάν προσευχηθούμε χίλιες φορές στο δικό μας ΕΙΝΑΙ ή σε θεότητες γενικότερα, παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στο σκοτάδι, καθώς δεδομένης της ύπαρξης των ψυχολογικών παρεκκλίσεων που κουβαλάμε, γίνεται αδύνατο σε εμάς να λάβουμε μηνύματα από τους ανωτέρους κόσμους.
Ενόσω συνεχίζουμε να κουβαλάμε τις μηχανικές μας αντιπάθειες, τις αλαζονείες μας, την διαφόρων τύπων υπερηφάνεια μας, την ματαιοδοξία μας, την αυτοεκτίμηση μας, την αυτό-αγάπη μας, την αυτό-θεώρηση μας, την περιφρόνηση μας προς τους συντρόφους μας και τους συνανθρώπους μας γενικότερα, τις προφορικές μας αντιδράσεις, τις προσβολές μας ενάντια στον γνωστικό πλησίον ή τον μη γνωστικό, ΔΗΛΑΔΗ, ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΜΑΣ, προφανώς ποτέ δεν θα πυροδοτήσει το φως στη δική μας Συνείδηση και θα συνεχίσουμε να είμαστε κάτοικοι του σκότους.
Όλοι μας, ακριβέ αναγνώστη, πρέπει να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ -όχι διανοητικά αλλά με την καρδιά- ότι Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ στον ψυχισμό μας είναι ΥΠΕΡ-ΑΝΑΓΚΑΙΑ για να μπορέσουμε να βιώσουμε την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ. Χωρίς ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΕΣ, χωρίς ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΘΥΣΙΕΣ, τίποτα, τίποτα, τίποτα δεν θα βλαστήσει στην ψυχολογία μας, και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε ΟΜΙΛΟΥΝΤΕΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ μίας ιερής διδασκαλίας την οποία καταλαβαίνουμε διανοητικά αλλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ με τα κέντρα του ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΟΥ και του ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟΥ.
Αμφότερα τα κέντρα, στις μέρες μας, είναι σε παράλυση, παγωμένα στην απόκρυφη ανατομία μας, από την επονομαζόμενη ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ. Το σεληνιακό ψύχος ακινητοποιεί τις επιθυμίες μας, τις πνευματικές μας ανησυχίες, με την ανθυγιεινή συνήθεια του να θέλουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα της ζωής μας χρησιμοποιώντας μόνον το χαζό μυαλό μας.
Χρειάζεται να αντιπαλεύουμε ΤΟ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΨΥΧΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΡΟΠΙΑ με τον ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ, με τα μάντραμς, με τις ρουνικές ασκήσεις, την προσευχή, τις νηστείες και αποφεύγοντας τις μηχανικές αντιδράσεις μας. Όπως ορθά το επιβεβαιώνει ο Αβατάρας μας, στο διανοητικό ανθρωποειδές αρέσει υπερβολικά να ΑΝΤΙΔΡΑ όλη την ώρα: εάν μας προσβάλλουν προσβάλλουμε, εάν μας πληγώσουν πληγώνουμε, εάν μας κρίνουν κρίνουμε, εάν μας περιφρονήσουν περιφρονούμε, εάν μας αγνοήσουν αγνοούμε, εάν μας καταραστούν καταριόμαστε, εάν μας βλασφημήσουν βλαστημάμε, και ούτω καθεξής σε μια μακρά αλυσίδα που μοιάζει ποτέ να μην τελειώνει. Σε αυτό ξοδεύουμε τις μέρες της ύπαρξής μας. Μέχρι που έρχεται η μέρα στην οποία αντιμετωπίζουμε τον ΘΑΝΑΤΟ και τότε αναρωτιόμαστε: «Τι ήταν για εμένα όλα αυτά τα χρόνια που γνώρισα τις εσωτερικές διδασκαλίες; τι πέθανε μέσα μου; τι καρπό κατόρθωσα να εξάγω από την Αλχημεία; ποιο βαθμό του θανάτου κατάφερα να πετύχω; μέχρι που μεγάλωσα το ποσοστό της συνείδησης μου; κατόρθωσα να ξυπνήσω την Ιερή Φωτιά; έφτασα να γνωρίσω ποια είναι η θέληση του Πατέρα μου; κατόρθωσα να θυμηθώ τις περασμένες ζωές μου για να εξάγω ενδιαφέροντα μαθήματα για την ζωή μου; κλπ. κλπ. κλπ. Αξιολύπητα, σε εκείνες τις στιγμές, η τελική μας ανάσα πριν αφήσουμε το φυσικό μας σώμα θα πάει συνοδευόμενη από δάκρυα, καθώς θα έχουμε ανακαλύψει ότι το ΕΓΩ μας εξαπάτησε εκ νέου και μας χειραγώγησε όλη μας την ύπαρξη ώστε ποτέ να μην πάρουμε στα σοβαρά την Εσώτερη μας Αυτοπραγμάτωση…..
Λέει η λαϊκή παροιμία: «Τον χαμένο χρόνο μέχρι και οι άγιοι τον κλαίνε…», και ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, αγαπητέ αναγνώστη.
Θέλω να σας πω πως όταν η εσωτερική Θεϊκή Μητέρα μου θέλησε να κάνει να ανυψωθούν οι Ιερές Φωτιές μου διαμέσου της σπονδυλικής μου στήλης του ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ μου, ανακάλυψα πώς αυτή η ανύψωση καθίσταντο αδύνατη να πραγματοποιηθεί, διότι ΤΟ ΜΥΑΛΟ μου, συνήθιζε πάντοτε να αναζητά επιχειρήματα για τα πάντα -καθώς είχα σπουδάσει δικηγορία -, με εμπόδιζε να φτάσω στον επιθυμητό στόχο. Όταν ανακάλυψα πως το μυαλό μου ήταν πολύ γρήγορο και έβγαζε τα συμπεράσματά του -εσφαλμένα- κάνοντας με να πιστεύω πως εγώ βρισκόμουν στο ορθό και με αυτό τον τρόπο πάντοτε δικαιολογούσε τα λάθη μου, τότε δεν μου έμεινε άλλη επιλογή από το να ΔΑΓΚΩΣΩ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΟΓΙΣΤΩ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Ήταν αυτός ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπόρεσα να ανακαλύψω τον δολοφόνο των δικό μας επιθυμιών.
Δικαίως η H. P. Blavatsky βεβαιώνει: «Εάν το μυαλό μας είναι ο δολοφόνος των επιθυμιών μας, πρέπει να ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΜΕ τον δολοφόνο!!!!!».
Αδιαμφισβήτητα όταν θέλησα να εναντιωθώ στον μηχανικό μου τρόπο του να σκέφτομαι και να νιώθω, στράφηκαν εναντίον μου τα δαιμόνια μου της ΑΥΤΟ-ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΥΤΟ-ΑΓΑΠΗΣ, ΤΗΣ ΑΥΤΟ-ΘΕΩΡΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΥΤΟ-ΕΠΑΙΝΟΥ κλπ. κλπ. κλπ και πέρασα τότε από τεράστιες ηθικές κρίσεις που κατάφερα να αντέξω με την βοήθεια της προσευχής στην ΘΕΪΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ και με την νηστεία σε λέξεις και εδέσματα.
Εάν δεν το έχουμε ξεκάθαρο ότι μπροστά μας έχουμε μια ΜΑΧΗ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ενάντια στο ζωικό Εγώ, και αυτό από την μεριά του δεν αγνοεί ότι ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΜΟΧΘΗΡΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ για να συνεχίσει να μας διατηρεί στις υπηρεσίες του, είναι προφανές πως θα ταπεινωθούμε ευκολά από τους δέκα χιλιάδες αντίπαλους που κουβαλάμε μέσα μας.
Αυτό είναι που δεν έχουν ξεκάθαρο ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, και αυτός είναι και ο κρυφός λόγος για τον οποίο μερικοί αυτοπραγματωμένοι Δάσκαλοι έχουν βεβαιώσει πως το μονοπάτι που θα μας πάει μέχρι τους κόλπους του ΠΑΤΕΡΑ είναι κατανοητό μόνο από κάποιους λίγους!!!!, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Ο Δάσκαλος Σαμαέλ ονόμασε τον Lobsang Rampa τον μαρτυρά του 20ου αιώνα, καθώς είχε μία ύπαρξη περιτριγυρισμένη από ελλείψεις και αντιξοότητες από την αρχή της μυστικιστικής του σταδιοδρομίας μέχρι το τέλος των ημέρων του.
Όταν παρουσιάστηκε στις πόρτες του μοναστηριού στην Λάσα, έπρεπε να περιμένει τρεις μήνες καθισμένος σε στάση λωτού αναμένοντας να γίνει αποδεκτός. Όταν του ανοίχθηκαν οι πόρτες του μοναστηριού του ανατέθηκε το καθήκον να καθαρίζει γονυπετής το πάτωμα του μοναστηριού, καθήκον στο οποίο παρέμεινε επί ένα χρόνο χωρίς κανένα δικαίωμα στο να προσεύχεται μαζί με τους λάμας ούτε να συμμετέχει στους διαλογισμούς και στα μάντραμς. Έπειτα από αυτόν το χρόνο, του ανατέθηκε να βοήθα στις δουλειές του τον μάγειρα του μοναστηριού, εργασία που εκτέλεσε για δύο χρόνια, εξίσου, χωρίς την δυνατότητα να συμμετέχει στις προσευχές και στους διαλογισμούς. Παρελθόντος τριών ετών, τότε εν τελεί του ανετέθη ένας ανώτερος Λάμα πού του άρχισε να του μαθαίνει τις σούτρες του Θιβετανικού Βουδισμού… Έπειτα από μακρύ χρονικό διάστημα ως αρχάριος, τελικά έφτασε να θεωρείται ένας Λάμα στην υπηρεσία του τότε Δαλάι Λάμα και ξεκίνησε την σκληρότατη σταδιοδρομία του στις προσπάθειες του να εισάγει τις ιερές βουδιστικές διδαχές στην Δύση.
Είναι χρήσιμο να πούμε ότι χρειάστηκε να ξεφύγει από τις ορδές των κινέζων κομμουνιστών που εισέβαλαν στο Θιβέτ… Και επίσης πως, έπρεπε να αλλάξει φυσικό σώμα, μιας και το αρχικό του όχημα είχε υποφέρει υπερβολικά και για να ολοκληρώσει την αποστολή του χρειαζόταν άλλο σώμα που ήταν περισσότερο σε φόρμα. Ήταν τότε που υπήρξε μια ανταλλαγή σώματος εγκεκριμένη από τον Μέγα Νόμο και, καθώς υπήρχε κάποιος Άγγλος που ήθελε να αυτοκτονήσει, αποφασίστηκε να απενσαρκωθεί η ψυχή εκεινού του Άγγλου και επιτράπηκε στον Lobsang Rampa να καταλάβει εκείνο το όχημα του αυτόχειρα… Όλα μια οδύσσεια!
Εκείνη ήταν μία ψυχή με ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!!!
Αυτό ήταν ένα αυθεντικό παράδειγμα της ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ…
Αυτός ο τύπος των ψυχών γίνονται εχθροί του ίδιου τους του εαυτού για να παρεμποδίσουν το Εγώ από την εκδήλωση του και να επιτρέψουν μόνο στο ΕΙΝΑΙ να γίνει αυτό που θα πραγματοποιήσει την αποστολή του.
Αυτά είναι γεγονότα, υπομονετικέ αναγνώστη, και μπροστά στα γεγονότα πρέπει να υποτασσόμαστε. Εδώ δεν είχε να κάνει με ΘΕΩΡΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΕΥΣΕΒΗΣ ΣΤΑΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ Ή ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ, τίποτε τέτοιο. Αυτός ο άνδρας ΚΑΤΑΝΟΗΣΕ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ και βάλθηκε να το ενσαρκώσει μέχρι που το κατόρθωσε περνώντας πάνω από όλα τα πράγματα…
Χρειαζόμαστε να είμαστε ΤΟΛΜΗΡΟΙ, αγαπητοί φίλοι. Χωρίς τόλμη, χωρίς ανδρεία, είναι αδύνατο να φιλήσουμε τα σανδάλια του ΒΑΘΥΤΕΡΟΥ ΕΣΩΤΕΡΟΥ ΕΙΝΑΙ…
Σας αφήνω τώρα με κάποιες φράσεις προς στοχασμό:
«Ένας άνδρας ανίκανος να θαυμάσει είναι σαν ένα ζευγάρι γυαλιά χωρίς ματιά από πίσω τους».
Κάρλαϊλ
«Η υπερήφανη υπεροψία είναι χάρισμα των ποταπών ψυχών».
Matanegui
«Η συνείδηση του ορθού ανδρός γελά στους εμπαιγμούς της φήμης».
Οβίδιος
«Ο αναστοχασμός είναι το μάτι της ψυχής».
Ζ. Μ. Μποσσυέ
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΩΝΙΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΟΥ ΠΑΤΕΡΑ – ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ!
Αδελφικά,
KWEN KHAN KHU”
