Η πιο ισχυρή άσκηση στον κόσμο για την ανάπτυξη της διόρασης είναι αυτή που ονομάζεται στον αποκρυφισμό «αναδρομική άσκηση».
Ο μαθητής, βυθισμένος σε βαθύ εσωτερικό διαλογισμό, ξεκινά την πρακτική ως εξής: Προσπαθεί να θυμηθεί λεπτομερώς τα τελευταία γεγονότα της ζωής του που συνέβησαν κατά την ημέρα. Στη συνέχεια, θα προσεγγίσει την ανάμνηση των προηγούμενων. Ακολούθως, των αμέσως προηγούμενων και διαδοχικά με αυτό τον τρόπο. Θα πρέπει, λοιπόν, να εφαρμόσει την αντίληψή του και την αναδρομική προσοχή του σε ολόκληρο το έργο της ζωής του. Θα ξεκινήσει ενθυμούμενος τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, τον τελευταίο μήνα, τον προηγούμενο… τον τελευταίο χρόνο, τον προηγούμενο, κλπ. πάντα με αναδρομικό τρόπο, όπως κάποιος διαπερνά την γραφή ενός βιβλίου από την τελευταία σελίδα προς την πρώτη χωρίς να προσπερνά καμία από τις ενδιάμεσες.
Συμβαίνει ότι στην προσπάθεια να θυμηθούμε τα πρώτα επτά χρόνια της παιδικής ζωής, η αναδρομική άσκηση γίνεται πιο δύσκολη. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλα τα γεγονότα, όλες οι παραστάσεις εκείνης της περιόδου της παιδικής μας ηλικίας, είναι τοποθετημένα στον σάκο του υποσυνειδήτου και η σημαντική εργασία είναι να φέρουμε στο φως της Συνείδησης αυτές τις αναμνήσεις από το βάθος αυτού του σάκου.
Αυτό είναι μόνο δυνατόν στην πράξη όταν παραδοθούμε στον ύπνο. Κάθε ανθρώπινο ον έρχεται σε επαφή με το υποσυνείδητο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Έτσι, λοιπόν, τις στιγμές που αποκοιμιέται, ο μαθητής θα συνδυάσει την αναδρομική άσκηση με τον ύπνο. Και θα προσπαθήσει να θυμηθεί, επαναλαμβάνουμε, όλα τα γεγονότα της ζωής του μέχρι να φθάσει στην ηλικία των επτά ετών, πάντα με αναδρομικό τρόπο: θα επιθεωρήσει έτος προς έτος, από το έβδομο έως το πρώτο και μετά μέχρι τη στιγμή που γεννήθηκε. Να είναι σίγουρος ότι οι αναμνήσεις θα αναδύονται σιγά-σιγά, μετά από σκληρές προσπάθειες και αναρίθμητες και ακούραστες αναδρομικές πρακτικές νύχτα με τη νύχτα.
Samael Aun Weor
Λόγος, μάντρα, θεουργία, κεφάλαιο 9
