Η καλύτερη άσκηση για να καταφέρουμε την Γνώση της φαντασίας είναι η ακόλουθη: καθισμένοι μπροστά σε ένα φυτό, συγκεντρωνόμαστε σε αυτό μέχρι να ξεχάσουμε όλα όσα δεν είναι αυτό. Στη συνέχεια, κλείνοντας τα μάτια, θα αποκοιμηθούμε διατηρώντας στη φαντασία μας την μορφή και το σχήμα του φυτού, την δομή του, το άρωμά του και το χρώμα του.
Ο μαθητής πρέπει να προκαλέσει τον ύπνο κατά τη διάρκεια αυτών των πρακτικών. Ο μαθητής, καθώς αποκοιμιέται, θα διαλογιστεί βαθιά στην εσωτερική σύσταση του φυτού.
Ο μαθητής θα φανταστεί τα ζωντανά κύτταρα του φυτού. Το φυτικό κύτταρο διαθέτει πρωτόπλασμα, μεμβράνη και πυρήνα.
Το πρωτόπλασμα είναι μια κολλώδης, ελαστική και διάφανη ουσία που μοιάζει πολύ με το ασπράδι του αυγού –αλβουμινοειδούς ύλης-. Ο μαθητής, καθώς αποκοιμιέται, πρέπει να στοχαστεί πάνω στα τέσσερα βασικά στοιχεία του πρωτοπλάσματος του φυτικού κυττάρου. Αυτά τα στοιχεία είναι: ο άνθρακας, το οξυγόνο, το υδρογόνο και το άζωτο.
Η μεμβράνη είναι μια υπέροχη άχρωμη ουσία, πλήρως αδιάλυτη στο νερό. Αυτή η ουσία είναι η περίφημη κυτταρίνη.
Ο μαθητής, καλά συγκεντρωμένος, θα φανταστεί τον πυρήνα του κυττάρου σαν ένα μικρό σωματίδιο όπου πάλλεται η Μεγάλη Συμπαντική Ζωή. Μέσα στον πυρήνα βρίσκεται το πυρηνικό νημάτιο, ο πυρηνικός χυμός και τα πυρήνια, όλα περιτυλιγμένα από την πυρηνική μεμβράνη. Τα πυρήνια είναι μικροσκοπικά σωματίδια γεμάτα λάμψη και ομορφιά, υπολειμματικά προϊόντα των αδιάκοπων αντιδράσεων του φυτικού οργανισμού.
Ο μαθητής, συγκεντρωμένος καλά, πρέπει να φανταστεί με κάθε λογική ακρίβεια όλες αυτές τις μεταλλικές ουσίες και οργανικούς συνδυασμούς που εξελίσσονται αρμονικά στο κυτταρικό πρωτόπλασμα του φυτού. Να σκεφτεί τα μόρια αμύλου και την θαυμάσια χλωροφύλλη, χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατον να γίνουν τέλειες οργανικές συνθέσεις. Η χλωροφύλλη εμφανίζεται με τη μορφή κόκκων – τους χλωροπλάστες –, όπως και η ξανθοφύλλη, πολύ όμορφου κίτρινου χρώματος. Αυτή η τελευταία, υπό τις ηλιακές ακτίνες, χρωματίζεται με αυτό το τόσο πανέμορφο πράσινο του φυτού. Ολόκληρο το φυτό είναι μια τέλεια κυτταρική κοινότητα ανυπολόγιστων τελειοτήτων. Ο μαθητής πρέπει να διαλογιστεί στην τελειότητα του φυτού και σε όλες τις επιστημονικές διαδικασίες, γεμάτος μυστικιστική ευδαιμονία και μαγεμένος από την τόση ομορφιά.
Ο μυστικιστής εκστασιάζεται ενθυμούμενος όλα τα φαινόμενα διατροφής, συγγένειας και αναπαραγωγής κάθε φυτικού κυττάρου.
Ας δούμε τον κάλυκα του άνθους. Εκεί βρίσκονται τα σεξουαλικά όργανά του, εκεί βρίσκεται η γύρη –αρσενικό στοιχείο αναπαραγωγής–, εκεί βρίσκεται ο ύπερος ή γυναικείο –πολυτιμότατο θηλυκό όργανο με την ωοθήκη του τον στύλο και το στίγμα-.
Η ωοθήκη είναι ένας σάκος γεμάτος υπέροχα ωάρια. Σε σχέση με τον ύπερο, οι στήμονες μπορούν να καταλάβουν διάφορες θέσεις: είσοδος από κάτω από την ωοθήκη, γύρω από την ωοθήκη ή από πάνω από την ωοθήκη.
Η γονιμοποίηση πραγματοποιείται με την συγχώνευση των θηλυκών σπόρων και των αρσενικών γαμετών. Η γύρη –ο αρσενικός γαμέτης– αφού βγει από το ανθύλλιο, φθάνει στην ωοθήκη του φυτού, όπου την περιμένει εναγωνίως το ωάριο –ο θηλυκός γαμέτης-. Ο σπόρος είναι το υπέροχο και μαγευτικό ωάριο που, αφού γονιμοποιηθεί, μετατρέπεται και αναπτύσσεται.
Ας θυμηθεί τώρα ο μαθητής εκείνη την εποχή του φυτού στην οποία τώρα διαλογίζεται, όταν βλάστησε σαν ένας λεπτός βλαστός. Να το φανταστεί να αναπτύσσεται αργά μέχρι να το δει με την φαντασία να κάνει κλαδιά, φύλλα και άνθη. Να θυμάται πως ό,τι γεννιέται πρέπει να πεθάνει. Τώρα να φανταστεί την διαδικασία του θανάτου του φυτού: τα άνθη του μαραίνονται, τα φύλλα του ξεραίνονται και τα παίρνει ο άνεμος και, τελικά, μένουν μόνο κάποια ξερά κλαδιά.
Αυτή η διαδικασία της γέννησης και του θανάτου είναι υπέροχη. Διαλογιζόμενοι σε όλη αυτή τη διαδικασία της γέννησης και του θανάτου ενός φυτού, διαλογιζόμενοι σε ολόκληρη αυτή την υπέροχη φυτική ζωή, αν η συγκέντρωση είναι τέλεια και ο ύπνος γίνει βαθύς, τότε περιστρέφονται τα τσάκρας του αστρικού σώματος, αναπτύσσονται και εξελίσσονται.
Ο διαλογισμός πρέπει να είναι σωστός. Ο νους πρέπει να είναι ακριβής. Χρειάζεται η λογική σκέψη και η ακριβής ιδέα με σκοπό οι εσωτερικές αισθήσεις να τελειοποιηθούν απόλυτα.
Κάθε ασυναρτησία, κάθε έλλειψη λογικής και διανοητικής ισορροπίας, εμποδίζει και βλάπτει την εξέλιξη και πρόοδο των τσάκρας, δίσκων ή ανθών του λωτού του αστρικού σώματος.
Ο μαθητής χρειάζεται πολλή υπομονή γιατί κάθε πράξη ανυπομονησίας τον οδηγεί στην αποτυχία. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, θέληση και απόλυτη συνειδητή πίστη.
Κάποια μέρα, μέσα σε όνειρα, αναβλύζει κατά τον διαλογισμό ένας μακρινός πίνακας, ένα τοπίο της φύσης, ένα πρόσωπο κλπ. Αυτό είναι το σημάδι ότι ήδη προοδεύει. Ο μαθητής αυξάνει λίγο-λίγο την Γνώση της φαντασίας. Ο μαθητής προχωρά σκίζοντας το Πέπλο της Ίσιδας λίγο-λίγο. Κάποια μέρα εξαφανίζεται το φυτό στο οποίο διαλογίζεται και τότε βλέπει ένα όμορφο παιδί να αντικαθιστά το φυτό. Αυτό το παιδί είναι το Στοιχειώδες του φυτού, η φυτική Ψυχή.
Αργότερα, κατά τον ύπνο, αφυπνίζεται η Συνείδησή του και τότε μπορεί να πει: «Είμαι στο αστρικό σώμα». Η Συνείδηση αφυπνίζεται λίγο-λίγο. Από αυτό τον δρόμο φθάνει η στιγμή που ο μαθητής έχει επιτύχει την συνεχή Συνείδηση.
Όταν ο μαθητής απολαμβάνει την συνεχή Συνείδηση, πλέον δεν ονειρεύεται, πλέον δεν μπορεί να ονειρευτεί γιατί η Συνείδησή του είναι αφυπνισμένη. Τότε, ακόμη κι αν το σώμα κοιμάται, αυτός κινείται συνειδητά στους ανώτερους κόσμους.
Ο ακριβής διαλογισμός αφυπνίζει τις εσωτερικές αισθήσεις και προκαλεί μια ολοκληρωτική μετατροπή των εσωτερικών σωμάτων. Αυτός που αφυπνίζει την Συνείδηση έχει φθάσει στην Γνώση της φαντασίας, κινείται σε ένα κόσμο συμβολικών εικόνων.
Εκείνα τα σύμβολα που έβλεπε όταν ονειρευόταν, τώρα τα βλέπει χωρίς να ονειρεύεται. Προηγουμένως τα έβλεπε με την Συνείδηση κοιμισμένη, τώρα κινείται ανάμεσά τους με επάγρυπνη Συνείδηση, ακόμη κι αν το φυσικό σώμα του κοιμάται βαθιά. Φθάνοντας στην Γνώση της φαντασίας, ο μαθητής βλέπει σύμβολα αλλά δεν τα καταλαβαίνει. Αντιλαμβάνεται ότι ολόκληρη η φύση είναι μια ζωντανή γραφή που αυτός δεν γνωρίζει. Χρειάζεται να αναπτύξει την Γνώση της έμπνευσης για να ερμηνεύσει τα ιερά σύμβολα της Μεγάλης Φύσης.
Samael Aun Weor
Βασικές Αρχές Ενδοκρινολογίας και Εγκληματολογίας, κεφάλαιο 22
(Διαλογισμός στην γέννηση και τον θάνατο ενός φυτού)
