Από την παιδική ηλικία και την νεότητα αρχίζει ο γολγοθάς της άθλιας ύπαρξής μας με πολλές διανοητικές διαστρεβλώσεις, εσωτερικές οικογενειακές τραγωδίες, αντιθέσεις μέσα στο σπίτι και στο σχολείο, κτλ.
Είναι φανερό ότι στην παιδική ηλικία και στη νεότητα, εκτός από πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, όλα αυτά τα προβλήματα δεν κατορθώνουν να μας επηρεάσουν με πολύ βαθύ τρόπο, αλλά όταν πια μεγαλώσουμε αρχίζουν τα ερωτηματικά. Ποιος είμαι; Από που έρχομαι; Γιατί πρέπει να υποφέρω; Ποιο είναι το αντικείμενο αυτής της ύπαρξης;, κτλ., κτλ.
Όλοι στο δρόμο αυτής της ζωής έχουμε κάνει στον εαυτό μας αυτές τις ερωτήσεις. Όλοι κάποια στιγμή έχουμε θελήσει να ερευνήσουμε, να εξετάσουμε, να γνωρίσουμε το γιατί σε τόσες πίκρες, λύπες, μάχες και δυστυχίες, αλλά δυστυχώς πάντα τελειώνουμε εγκλωβισμένοι σε κάποια θεωρία, σε κάποια γνώμη, σε κάποια πεποίθηση, σε αυτό που είπε ο γείτονας, σε κάτι που μας απάντησε κάποιος εξασθενημένος γέρος, κτλ.
Έχουμε χάσει την Αληθινή Αθωότητα και την Ειρήνη της ήσυχης καρδιάς και για αυτό δεν είμαστε ικανοί να πειραματιστούμε άμεσα την Αλήθεια σε όλη της την ωμότητα. Εξαρτιόμαστε από το τι θα πουν οι άλλοι και είναι φανερό ότι πάμε από λάθος δρόμο.
Η καπιταλιστική κοινωνία καταδικάζει ριζικά τους άθεους, αυτούς που δεν πιστεύουν στο Θεό.
Η Μαρξιστική-Λενινιστική κοινωνία καταδικάζει αυτούς που πιστεύουν στο Θεό. Όμως στο βάθος, και τα δύο πράγματα είναι το ίδιο, θέματα απόψεων, ιδιοτροπίες των ανθρώπων, προβολές του Νου. Ούτε η ευπιστία, ούτε η δυσπιστία, ούτε ο σκεπτικισμός, σημαίνουν ότι έχουμε πειραματιστεί την Αλήθεια.
Ο Νους μπορεί να έχει την πολυτέλεια να πιστεύει, να αμφιβάλλει, να έχει γνώμη, να κάνει εικασίες, κτλ., αλλά αυτό δεν είναι να πειραματιζόμαστε την Αλήθεια.
Μπορούμε επίσης να έχουμε την πολυτέλεια να πιστεύουμε στον Ήλιο ή να μην πιστεύουμε σε αυτόν και μέχρι να τον αμφισβητούμε, αλλά το Άστρο Βασιλιάς θα εξακολουθεί να δίνει φως και ζωή σε οτιδήποτε υπαρκτό χωρίς οι γνώμες μας να έχουν για αυτόν τη παραμικρότερη σημασία.
Πίσω από την τυφλή πίστη, πίσω από τη δυσπιστία και τον σκεπτικισμό, κρύβονται πολλές αποχρώσεις της κάλπικης ηθικής και πολλές λανθασμένες αντιλήψεις του ψεύτικου σεβασμού του οποίου η σκιά δυναμώνει το Εγώ.
Η κοινωνία του καπιταλιστικού τύπου και η κοινωνία του κομμουνιστικού τύπου έχουν η κάθε μια με τον τρόπο της και σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες της, προκαταλήψεις και θεωρίες, τον ειδικό τύπο της ηθικής της. Αυτό που είναι ηθικό μέσα στο καπιταλιστικό μπλοκ είναι ανήθικο μέσα στο κομμουνιστικό μπλοκ και τανάπαλι.
Η ηθική εξαρτάται από τα ήθη, τον τόπο, την εποχή. Αυτό που είναι ηθικό σε μία χώρα, είναι ανήθικο σε μια άλλη, και αυτό που ήταν ηθικό μια εποχή σε άλλη εποχή είναι ανήθικο. Η ηθική δεν έχει καμία ουσιαστική αξία, εάν την αναλύσουμε σε βάθος, καταλήγει ανόητη εκατό τοις εκατό.
Η Βασική Εκπαίδευση δεν διδάσκει ηθική. Η Βασική Εκπαίδευση διδάσκει ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ και αυτό είναι που χρειάζονται οι νέες γενιές.
Από την τρομαχτική νύχτα των αιώνων, σε όλους τους καιρούς, πάντα υπήρξαν άνθρωποι που απομακρύνθηκαν από το κόσμο για να αναζητήσουν την Αλήθεια.
Είναι παράλογο να απομακρυνόμαστε από τον κόσμο για να αναζητήσουμε την Αλήθεια γιατί αυτή βρίσκεται μέσα στον κόσμο και μέσα στον άνθρωπο εδώ και τώρα.
Η Αλήθεια είναι το άγνωστο από στιγμή σε στιγμή και δεν πρέπει να αποχωριστούμε από τον κόσμο ούτε να εγκαταλείψουμε τους συνανθρώπους μας για να μπορέσουμε να την ανακαλύψουμε.
Είναι παράλογο να πούμε ότι κάθε Αλήθεια είναι μισή αλήθεια και ότι κάθε Αλήθεια είναι μισό λάθος.
Η Αλήθεια είναι ριζική και είναι, ή δεν είναι. Ποτέ δεν μπορεί να είναι μισή, ποτέ δεν μπορεί να είναι μισό λάθος.
Είναι παράλογο να πούμε ότι η αλήθεια είναι του χρόνου και ότι αυτό που σε μια εποχή ήταν, σε άλλη εποχή δεν είναι.
Η Αλήθεια δεν έχει σχέση με το χρόνο. Η Αλήθεια είναι αχρονική. Το Εγώ είναι χρόνος και για αυτό δεν μπορεί να γνωρίζει την Αλήθεια.
Είναι παράλογο να υποθέτουμε συμβατικές Αλήθειες, πρόσκαιρες, σχετικές. Οι άνθρωποι συγχέουν τις αντιλήψεις και τις γνώμες με αυτό που είναι Αλήθεια.
Η Αλήθεια δεν έχει καμιά σχέση με τις γνώμες ούτε με αυτές που λέγονται συμβατικές αλήθειες, γιατί αυτές είναι μόνο ασήμαντες προβολές του Νου.
Η Αλήθεια είναι το άγνωστο από στιγμή σε στιγμή και μπορούμε να την πειραματιστούμε μόνο σε απουσία του Ψυχολογικού Εγώ.
Η Αλήθεια δεν είναι θέμα σοφισμάτων, αντιλήψεων, γνωμών. Την αλήθεια μπορούμε να την γνωρίσουμε μόνο διαμέσου της Άμεσης Εμπειρίας.
Ο Νους μόνο μπορεί να έχει γνώμη και οι γνώμες δεν έχουν καμιά σχέση με την Αλήθεια.
Ο Νους δεν μπορεί ποτέ να αντιληφθεί την Αλήθεια.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, λυκείων, πανεπιστημίων πρέπει να πειραματίζονται την αλήθεια και να δείχνουν τον δρόμο στους μαθητές και στις μαθήτριές τους.
Η Αλήθεια είναι υπόθεση Άμεσης Εμπειρίας, όχι υπόθεση θεωριών, γνωμών ή αντιλήψεων.
Μπορούμε και οφείλουμε να μελετούμε, αλλά είναι επείγον να πειραματιζόμαστε μόνοι μας και με άμεσο τρόπο αυτό που υπάρχει από Αλήθεια σε κάθε θεωρία, αντίληψη, γνώμη, κτλ., κτλ.
Οφείλουμε να μελετήσουμε, να αναλύσουμε, να ερευνήσουμε, αλλά επίσης χρειαζόμαστε με επείγουσα ανάγκη να πειραματιζόμαστε την Αλήθεια που εμπεριέχεται σε όλα εκείνα που μελετάμε.
Είναι αδύνατον να πειραματιζόμαστε την Αλήθεια όταν ο Νους είναι διεγερμένος, ταραγμένος, βασανισμένος από τις αντίθετες γνώμες.
Είναι δυνατόν να πειραματιστούμε την Αλήθεια μόνο όταν ο Νους είναι ήσυχος, όταν ο Νους είναι σε σιωπή.
Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες των σχολείων, λυκείων και πανεπιστημίων πρέπει να υποδείξουν στους μαθητές και στις μαθήτριές τους τον δρόμο του Βαθύ Εσωτερικού Διαλογισμού.
Ο δρόμος του Βαθύ Εσωτερικού Διαλογισμού μας οδηγεί στην ησυχία και στη σιωπή του Νου.
Όταν ο Νους είναι ήσυχος, άδειος από σκέψεις, επιθυμίες, γνώμες, κτλ., όταν ο Νους είναι σε σιωπή, έρχεται σε μας η Αλήθεια.
Βασική Εκπαίδευση, Κεφάλαιο XVIII – Η Αλήθεια
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
