Αγαπημένοι/ες αναγνώστες/ριες
Σας αποστέλλω το τρίτο σχέδιο από τη σειρά των γκραβούρων του Ιερώνυμου Βίριξ ─1553-1619─ που σχετίζονται με τις χριστιανικές αρετές, σύμφωνα με τα σχέδια του Μέρτεν ντε Φος ─1532-1603─.
Ο τίτλος αυτής της γκραβούρας είναι…
…SPEIS FIDEI SEMEN PROMISSAE FIRMA SALVTIS ANCHORA, PER CHRISTVM GAVDIA RESTITVIT
─‘Η ΕΛΠΙΔΑ, ΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΓΚΥΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙΣΑΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ’─
Μπαίνοντας στο θέμα αυτής της γκραβούρας, βλέπουμε στο κέντρο της βλέπουμε μια φτερωτή γυναικεία μορφή πάνω σε μια άγκυρα, με ένα στεφάνι δάφνης στο κεφάλι, που σπέρνει σιτάρι και δείχνει τον ουρανό. Αναμφισβήτητα, η γυναίκα αυτή είναι η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΗΤΕΡΑ ΦΥΣΗ ─γι' αυτό και φοράει δάφνες στο κεφάλι της─, και στα πόδια της βρίσκεται η ΑΓΚΥΡΑ που, εκτός από την αλληγορία των τριών πρωταρχικών δυνάμεων, αντιπροσωπεύει στη Μασονία το τέλος του ερμητικού έργου. Είναι προφανές ότι είναι η STELLA MARIS ─η ευλογημένη Μητέρα μας Κουνταλίνι─ που έχει τη δύναμη να σπέρνει τον σπόρο, τον ιερό σπόρο, το Ens-Seminis που γονιμοποιεί όλη τη φύση, συμπεριλαμβανομένης της ανθρώπινης φύσης.
Αυτή η γυναίκα, έχει τον δείκτη του αριστερού της χεριού προς τα σύννεφα, δείχνοντας τη μορφή του Χριστού, υποδεικνύοντας μας με αυτή τη χειρονομία ότι ο Κύριος των Τελειοτήτων επιδιώκει να ενσαρκωθεί σε κάθε άνδρα ή γυναίκα που έχει βαθιές πνευματικές ανησυχίες. Ο Χριστός λατρεύεται από τη Μαρία και τον Απόστολο Ιωάννη, σύμβολο του ενσαρκωμένου Λόγου.
Πίσω της εμφανίζεται μια άλλη γυναίκα που φοράει καπέλο και θερίζει το σιτάρι. Αυτή είναι η ΜΥΗΜΕΝΗ, αυτή που αγαπά την αλχημιστική μεταστοιχείωση.
Απέναντι από τη γυναίκα που βρίσκεται στο κέντρο, ένας άνδρας σκάβει μια τρύπα με το φτυάρι του ανάμεσα στα αγκαθωτά χόρτα, προσπαθώντας να ξεθάψει τον θησαυρό του ─πιατικά και νομίσματα─, και η πράξη του συνοδεύεται από την ακόλουθη λατινική φράση:
Vanum est effossis terra inuigilare talentis. Erige Spem, tenta parta labore frui, Illic cor hominis, res est ubi condita chara. Sit Tibi thesarus conditus arce Dei.
Μετάφραση: «Είναι μάταιο να φροντίζεις τα νομίσματα που ξεθάβονται από τη γη. Κτίσε την ελπίδα, προσπάθησε να απολαύσεις τα πράγματα που κέρδισες με τη δουλειά σου. Η καρδιά του ανθρώπου βρίσκεται εκεί όπου φυλάσσεται η πολύτιμη κληρονομιά του. Ας φυλάσσεται ο θησαυρός σου στο φρούριο του Θεού».
Από την άλλη πλευρά, οι σπόροι του σιταριού που μένουν στον αέρα έχουν επίσης επισημανθεί με μια άλλη λατινική φράση:
En ueluti mandata solo non semina farra. ─Ni moriantur enim─ reddere nulla solent: Sic quoque rescisso fugientis stamine uitae, Vera tibi uita opitulante Deo.
Μετάφραση: «Όπως οι σπόροι που δεν φυτεύονται στη γη –για να μην πεθάνουν– δεν αποδίδουν καρπούς, έτσι και εσύ, όταν κοπεί το νήμα της φευγαλέας ζωής, θα βρεις την αληθινή ζωή, αν ο Θεός σε βοηθήσει».
Προφανώς, όποιος μεταλλάσσει τον ─σεξουαλικό─ σπόρο του αποκτά την αιώνια ζωή.
Στο βάθος της γκραβούρας μας βλέπουμε τον μετανοημένο βασιλιά Δαβίδ σε έναν αχυρώνα ή καλύβα. Έχει μια λύρα στα πόδια του. Η λύρα αυτή συμβολίζει τον ενσαρκωμένο Λόγο και το ολοκληρωμένο ερμητικό έργο. Η σκηνή αυτή συνοδεύεται επίσης από μια λατινική φράση, η οποία έχει ως εξής:
En Sic Psalmographus uili uelatus amictu, Dum sua Davides stupra flet ante Deum. Eruet ille inopes, depressos mole laborum, Et quibus auxilij Spes rata nulla fuit.
Μετάφραση: «Ιδού, ο ψαλμωδός ντυμένος με ένα ένδυμα χωρίς αξία, ενώ ο Δαβίδ κλαίει ενώπιον του Θεού για τις μοιχείες του. Θα βρει αυτούς που είναι σε ανάγκη, τους καταπιεσμένους από το βάρος των εργασιών και εκείνους για τους οποίους η ελπίδα είχε θεωρηθεί μηδαμινή».
Τα δύο γυμνά παιδιά που εμφανίζονται κοντά στη Θεϊκή Μητέρα συμβολίζουν την αθωότητα που πρέπει να αποκτήσει κανείς για να κατακτήσει τη βασιλεία των ουρανών.
Συνεχίζοντας την περιγραφή μας, επάνω δεξιά βλέπουμε έναν άγγελο με ένα κρανίο στο χέρι, ο οποίος δείχνει το ακόλουθο λατινικό κείμενο:
Propitius est Dominus et cohibita est plaga.
Μετάφραση: «Ο Κύριος είναι ευνοϊκός και η πληγή έχει σταματήσει».
Είναι μια αναφορά στο δεύτερο βιβλίο του Σαμουήλ, κεφάλαιο 24, εδάφιο 25, που λέει: «Propitiatus est Dominus Terrae et cohibita est plaga ab Israel», το οποίο σημαίνει: «Έτσι ο Κύριος λυπήθηκε τη χώρα και σταμάτησε η πληγή που είχε ξεσπάσει στο λαό Ισραήλ».
Για να ολοκληρώσουμε την περιγραφή μας, ας δούμε τις ακόλουθες φράσεις στα λατινικά:
Quamuis est igitur meritis non deuia nostris, Magna tamen Spes est in bonitate Dei. Et trahit et longo consumit gaudia uoto: Scilicet alternent Spesque timorque fidem.
Μετάφραση: «Επομένως, όσο δεν την απομακρύνουν τα λάθη μας, η ελπίδα στην καλοσύνη του Θεού είναι μεγάλη και φέρνει μαζί της και καταναλώνει χαρές με μια διαρκή υπόσχεση: είναι προφανές ότι τόσο η ελπίδα όσο και ο φόβος εναλλάσσονται στην παραγωγή της πίστης».
Επιτρέψτε μου, φίλοι και φίλες, να σας χαρίσω μερικές κατάλληλες φράσεις με αυτή τη γκραβούρα:
«Σχεδόν όλες οι ευσεβείς γυναίκες είναι περίεργες. Αντισταθμίζουν τις αμαρτίες που δεν διαπράττουν με την ευχαρίστηση να εξετάζουν τις αμαρτίες των άλλων».
Μιραμπώ
«Αναμφισβήτητα, η αληθινή αφοσίωση είναι η πηγή της ηρεμίας».
Λα Μπρυγέρ
«Ο ουρανός ευνοεί πάντα το δίκαιο αίτημα».
Θερβάντες
«Η μεγαλύτερη ευσπλαχνία είναι η πιο κρυφή».
Στερν
FAVETE LINGUIS.
─‘Ευφημείτε’─.
KWEN KHAN KHU
