Αγαπητοί/ες αναγνώστες/ριες
Είμαι πολύ χαρούμενος που σας στέλνω αυτή την γκραβούρα.
Το καλλιτεχνικό αυτό έργο φέρει τον τίτλο Υπομονή και φιλοτεχνήθηκε το 1540 από τον Sebald Beham -1500-1550-, έναν Γερμανό σχεδιαστή. Ο Beham ήταν επίσης χαράκτης, μικρογράφος, σχεδιαστής ξυλογραφιών και βιτρό και ένας από τους πιο παραγωγικούς καλλιτέχνες της εποχής του.
Ας περάσουμε όμως τώρα στην περιγραφή αυτής της εικόνας.
PACIENTIA
─‘Υπομονή’─.
Αναμφίβολα, υπομονετικέ/ή αναγνώστη/ρια, μια από τις μεγαλύτερες αρετές που πρέπει να κατακτήσουμε στο ταξίδι μας προς την κατάκτηση του βασιλείου του ΕΙΝΑΙ φέρει το όνομα ΥΠΟΜΟΝΗ. Ο Αξιοσέβαστος Πατριάρχης μας, Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ, μας τονίζει: «Η υπομονή είναι η σκάλα του Γνωστικού και η ταπεινότητα είναι η πόρτα του κήπου του». Αυτή η φράση θα λέγαμε ότι περικλείει τα πάντα.
Για να αντέξει κανείς τις δοκιμασίες του Μυστικού Μονοπατιού, χρειάζεται μεγάλη ποσότητα από αυτό το συστατικό, το οποίο ο εσωτερισμός και η αληθινή πίστη έχουν ονομάσει ΥΠΟΜΟΝΗ. Και είναι απαραίτητη, όχι μόνο στην αρχή του δρόμου μας, αλλά και σε πολύ προχωρημένα στάδια του στενού αυτού μονοπατιού. Γι' αυτό συχνά ακούμε για την υπομονή του αγίου Ιώβ…
Η ενέργεια του κακού μέσα μας είναι πολύ ισχυρή και μπορεί να αποσυντεθεί μόνο από μια άλλη ενέργεια ανώτερη σε δυναμικότητα, αυτήν του Τρίτου Λόγου. Αυτή είναι η ενέργεια της θεϊκής μητέρας μας, της Stella Maris, στην οποία πρέπει να προσευχόμαστε με επιμονή όταν θέλουμε να εξαλείψουμε από την απόκρυφη ανατομία μας τέτοιες πτυχές του κακού.
Υπάρχουν στάδια στο προσκυνητικό μονοπάτι μας, κατά τα οποία πρέπει να επικαλεστούμε αυτό το ιερό συστατικό που ονομάζουμε ΥΠΟΜΟΝΗ, καθώς πρόκειται να διαλύσουμε ψυχολογικά σύνολα αιτιώδους φύσης. Τέτοια σύνολα περικλείουν πολύ σοβαρά εγκλήματα που έχουμε διαπράξει σε προηγούμενες υπάρξεις συσσωρεύοντας έτσι πολύ κάρμα, που αναπόφευκτα πρέπει να πληρώσουμε, εάν θέλουμε να προχωρήσουμε. Πρόκειται για στιγμές in extremis μισητές και κουραστικές για τους ακολούθους του μονοπατιού. Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν την προσπάθεια νομίζοντας ότι δεν θα τελειώσει ποτέ η πληρωμή αυτού του κάρμα, κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει.
Σε τέτοιες στιγμές πρέπει να καταφύγουμε στην ΥΠΟΜΟΝΗ ως εργαλείο εργασίας και να αναζητήσουμε στήριξη με απόλυτη ΠΙΣΤΗ στο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ. Το Εγώ θα καταφύγει σε μικρότητες προσπαθώντας να μας ωθήσει προς τον σκεπτικισμό και την εντροπία, αλλά εμείς οφείλουμε σε τέτοιες περιπτώσεις να στραφούμε στη μετάνοια, την εσωτερίκευση, την πίστη και την προσευχή. Υπάρχει μια ισπανική παροιμία που λέει: «Ο Θεός βοηθά εκείνους που βοηθούν τον εαυτό τους». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εν μέσω συμφορών που μπορεί να υποφέρουμε πρέπει να επιμένουμε σθεναρά στις πρακτικές μας για να ενδυναμώσουμε τη θέλησή μας, π.χ. νηστείες φαγητού και λόγου, πρακτικές με τις Ρούνες ISIS, THORN, RITA, επίκληση σε Δασκάλους όπως ο Άγγελος Μπαρούχ, πρακτικές με τον Λόγο Γαβριήλ κλπ. Όλες αυτές οι πρακτικές θα μας δώσουν ψυχολογική υποστήριξη εν μέσω της μοναξιάς και της θλίψης μας. Πρέπει να είμαστε επίμονοι για να μην μας καταπιεί η εντροπία και η εγκατάλειψη της εσωτερικής εργασίας…
Σε τέτοιες στιγμές αδυναμίας και πικρίας αξίζει να αναλογιστούμε όλες τις στιγμές απόγνωσης που έπρεπε να υπομείνουν οι δώδεκα απόστολοι του Α.Δ. Αμπεραμέντο σε όλη τους τη ζωή προσπαθώντας να διαδώσουν το μήνυμα του ιερού ΧΡΙΣΤΟΥ. Ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο Χριστιανισμός διωκόταν από τις δημόσιες αρχές και όσοι φυλακίζονταν δυστυχώς, ρίχνονταν στα λιοντάρια των ρωμαϊκών ιπποδρόμων.
Σε όλη την ιστορία της χριστιανικής πίστης πολλοί μάρτυρες, άνδρες και γυναίκες, υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια, ακριβώς επειδή προσπαθούσαν απλώς να κηρύξουν ένα δόγμα αυθεντικής σωτηρίας. Κάποιοι από αυτούς τους μάρτυρες ήταν αυτοπραγματωμένοι, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Πήραν ωστόσο μεγάλες ψυχολογικές αξίες στους ανώτερους κόσμους, που τους βοήθησαν αργότερα να επιτύχουν αυτή την Αυτοπραγμάτωση στις επόμενες υπάρξεις.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, αν μια μέρα το ΕΙΝΑΙ μας, μας υποβάλει στην λεγόμενη πνευματική νύχτα, θα χρειαστούμε μια πολύ μεγάλη δόση ΥΠΟΜΟΝΗΣ για να την υπομείνουμε και να την περάσουμε. Οι ανυπόμονοι ─όπως έχει πει ο Αβατάρας μας Α.Δ. Σαμαέλ─ δεν είναι χρήσιμοι για τις μελέτες μας. Αυτοί οι αδελφούληδες καλύτερα να βρουν μία πνευματιστική σχολίτσα για να απασχοληθούν για λίγο και, αν αργότερα πειστούν ότι δεν υπάρχει τίποτα υπερβατικό εκεί, τότε ας επιστρέψουν σε εμάς…
Στην παρούσα γκραβούρα βλέπουμε μια κοπέλα να αγκαλιάζει και να προστατεύει ένα μικρό αμνό -ο οποίος σε αυτή την περίπτωση συμβολίζει τον εσωτερικό μας Χριστό ή την Ουσία μας- από την κακή θέληση του Κτήνους που κουβαλάμε μέσα μας. Σίγουρα, η ΥΠΟΜΟΝΗ είναι ένα ισχυρό καταφύγιο όταν κινδυνεύουμε, πολιορκημένοι από τις αρνητικές σκέψεις και την αποθάρρυνση που προκαλεί το κακό στην προσπάθειά του να μας παρασύρει στην καταστροφή.
Παρομοίως, αγαπητέ/ή αναγνώστη/ρια, χρειαζόμαστε μεγάλη υπομονή για ορισμένα επιτεύγματα, για τις αξίες δηλαδή που πρέπει να συγκεντρώσουμε μέσα μας. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο ευλογημένος Γκουρού μας, Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ, έπρεπε να εξασκηθεί για έναν ολόκληρο χρόνοστην έξοδο σε ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΙΝΑΣ μέχρι να μεταφερθεί από τους αέρηδες του μυστηρίου διαμέσου της τέταρτης διάστασης. Ας μην ξεχνάμε ότι με αυτή την πρακτική ο πιστός μπορεί να εισέλθει, ακόμη και με το φυσικό του σώμα, στην τέταρτη κάθετη και να μεταφερθεί σε μακρινά μέρη για να συνεχίσει την έρευνά του…
Στο κάτω μέρος αυτής της γκραβούρας υπάρχει η εξής λατινική φράση:
«Sebaldus Beham pictor noricvs faciebat».
Μετάφραση: «Το έκανε ο αυστριακός ζωγράφος Sebald Beham».
Να διευκρινίσουμε εδώ, ότι η λέξη noricvs αναφέρεται στην Αυστρία, που τότε αποτελούσε ρωμαϊκή επαρχία.
Ομοίως, τα αρχικά IsB αντιπροσωπεύουν το πλήρες όνομα του συγγραφέα: Hans Sebald Behan. Ωστόσο, το γερμανικό όνομα Hans αποτελεί συντόμευση του ονόματος Johan, που μεταφράζεται ως Johannes ή Ιωάννης. Επομένως, εδώ έχουμε I αντί για H.
Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι, όσο το Εγώ του ΘΥΜΟΥ πεθαίνει μέσα μας, τόσο αυξάνεται η ΥΠΟΜΟΝΗ που αποκτούμε. Οι άρχοντες του ΜΕΓΑΛΟΥ ΝΟΜΟΥ -όχι οι ανθρώπινοι Μποδισάττβα τους- μπορούν να κρίνουν τις ψυχές ακριβώς επειδή έχουν απαλλαγεί από το Εγώ του ΘΥΜΟΥ.
Ο ΘΥΜΟΣ δημιουργεί μέσα μας ένα δηλητήριο που εσωτεριστικά ονομάζεται IMPERIL. Το δηλητήριο αυτό καταστρέφει σιγά σιγά την ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ. Αντίθετα, η ΥΠΟΜΟΝΗ μας επιτρέπει να συλλαμβάνουμε ολοένα και εντονότερα τα φαινόμενα του υπερπέραν. Αυτό είναι σημαντικό να το κατανοήσουμε σε βάθος.
Ας θυμηθούμε την υπομονή που έπρεπε να επιδείξει ο Αβατάρας μας Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ για να βγάλει από τον σκοτεινό κόσμο έναν από τους πρίγκιπες της κόλασης, τον Βεελζεβούλ. Ήταν ένα δύσκολο έργο. Ο Πατριάρχης μας χρειάστηκε πολύ υπομονή και προσπάθεια για να βγάλει αυτό το άτομο από την άβυσσο. Δεν ήταν εύκολο, αλλά χάρη στην υπομονή τα κατάφερε.
Τέλος, αγαπητέ/ή αναγνώστη/ρια, η υπομονή μπορεί να επιτελέσει απίστευτα θαύματα τόσο στην υλική ή πνευματική μας ζωή όσο και στη ζωή των συνανθρώπων μας.
Σας στέλνω τώρα μερικά αποφθέγματα για περαιτέρω συλλογισμό:
«Ό,τι είναι αδύνατο να διορθωθεί, η υπομονή το κάνει ανεκτό».
Οράτιος
«Η ευφυΐα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ικανότητα της υπομονής».
Hérault de Sechellées
«Η τέχνη και η επιστήμη δεν αρκούν, η υπομονή είναι επίσης απαραίτητη».
Γκαίτε
«Με την υπομονή και την ηρεμία επιτυγχάνονται τα πάντα…, και ακόμη περισσότερα».
Φραγκλίνος
EX ASTRIS SCIENTIA.
─‘Η γνώση έρχεται από τα άστρα’─.
KWEN KHAN KHU
