Πολυαγαπημένοι/ες φίλοι και φίλες αναγνώστες/ριες
Σας στέλνουμε την γκραβούρα που φέρει τον τίτλο…
…TIMIDITAS
─‘Ο φόβος’─
Αποτελεί μέρος μιας σειράς που εκδόθηκε από τον Raphael Sadeler -1560-1628- με βάση το σχέδιο του Μέρτεν ντε Φος.
Τα λεξικά εξηγούν ότι η λέξη TIMIDUS προέρχεται από το λατινικό timeo, «φοβάμαι» και το tās, που υποδηλώνει μια ιδιότητα. Επομένως, η λέξη TIMIDITAS θα σήμαινε «να είσαι φοβισμένος, φοβιτσιάρης».
Το θέμα της γκραβούρας μας, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, είναι θηλυκό, καθώς η γκραβούρα απεικονίζει μια γυναίκα.
Λατινική φράση:
Sub dumis latitans, macie confecta senesco,
Exsangues languent venae, est cor pectoris expers,
Ossa tremunt, omnique pauens impellor ab aura:
Friget flamma animi, nec se ratio exerit usquam,
Hinc me Terror agit pauidam Pudor inde retundit,
Et lente adrepens, ferroque innixa lacertos
Segnities, quae non dubiae mihi somnia fingit?
Donec Pauperies rerum obruat omnium egentem.
Μετάφραση: «Κρυμμένη κάτω από τους βάτους, καταβεβλημένη από την αδύναμία, γερνάω, οι αιμορραγούσες φλέβες μου μαραίνονται, η καρδιά μου είναι αποκαρδισμένη, τα κόκαλά μου τρέμουν, τρομαγμένη από τα πάντα, [ακόμα] και το αεράκι με κάνει να τρέμω: Η φλόγα της ψυχής μου κρυώνει και η λογική δεν βρίσκεται πουθενά. Γι' αυτό ο τρόμος με οδηγεί τρομαγμένη. Έπειτα η αιδώς με συγκρατεί και σέρνοντας αργά, στηρίζοντας τα χέρια μου στο σίδερο, η νωθρότητα, τι φαντασιώσεις δεν επινοεί για μένα [που είμαι] διστακτική; Μέχρι που η φτώχεια δεν [με] καταπιέζει, κάνοντάς με να χρειάζομαι τα πάντα».
Περιγραφή:
Παρατηρώντας αυτή την γκραβούρα, αγαπητέ/ή αναγνώστη/ρια, μπορούμε να δούμε τις εικόνες τεσσάρων προσώπων που έχουμε επισημάνει με τα έντονα γράμματα.
Πρώτα απ' όλα, η κεντρική φιγούρα είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα με πολύ φτωχά ρούχα. Ο τρόμος εκπροσωπείται από τις δύο γυναίκες στα αριστερά, που τρέχουν να ξεφύγουν, ενώ η αιδώς εκπροσωπείται από τα άτομα στο βάθος, που εμφανίζονται εντελώς καλυμμένα, πιθανώς επειδή προσεύχονται. Οι γυναίκες στα δεξιά εκπροσωπούν την νωθρότητα. Η μία είναι δεμένη με χειροπέδες, η άλλη περπατά στηριζόμενη σε ένα σιδερένιο αντικείμενο, που στην πραγματικότητα δεν είναι μπαστούνι, αλλά ένα σπαθί που χρησιμοποιεί ως μπαστούνι. Στο βάθος, κοντά σε μια εκκλησία, μερικοί φτωχοί ζητιανεύουν για φαγητό. Αυτοί συμβολίζουν τη φτώχεια.
Τι συμβολίζουν όλα αυτά, σύντροφοι/ισσες;
Πρώτα απ' όλα, ας επισημάνουμε ότι στο κεντρικό μέρος αυτής της γκραβούρας βλέπουμε μια ηλικιωμένη γυναίκα με ρούχα αρκετά σκισμένα. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση όταν είναι αιχμάλωτη του ψυχολογικού ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΟΣ του ΦΟΒΟΥ ή του ΤΡΟΜΟΥ.
Αυτή η ηλικιωμένη περιβάλλεται από μερικά ζώα: Μια κουκουβάγια, ένα κοράκι, έναν λαγό, έναν σκαντζόχοιρο και μια σαλαμάνδρα.
Η κουκουβάγια συμβολίζει την ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ, ενώ το κοράκι μας καλεί στον εσωτερικό θάνατο, τον θάνατο των αδυναμιών μας…
Ο σκαντζόχοιρος συμβολίζει τις απωθητικές και φοβισμένες καταστάσεις που, δυστυχώς, μας συνοδεύουν στην καθημερινή μας ζωή.
Η σαλαμάνδρα μας δείχνει τους συνεχείς φόβους μας που μας καταδιώκουν και ο λαγός, προφανώς, αντιπροσωπεύει επίσης μια μορφή των φόβων μας.
Το ΕΓΩ του φόβου ή του ΤΡΟΜΟΥ έχει πολλαπλές μορφές στον ψυχισμό μας και βρίσκεται πίσω από κάθε μία από τις αδυναμίες μας. Βλέπουμε, για παράδειγμα:
Το Εγώ της λαιμαργίας τρώει πάντα επειδή φοβάται ότι μια μέρα μπορεί να μείνουμε χωρίς τροφή ─υποθέσεις─.
Η λαγνεία θα επιδιώκει πάντα να ικανοποιηθεί, διότι σύμφωνα με αυτήν, δεν πρέπει να χάνουμε σεξουαλικές ευκαιρίες και αυτό θα μας κάνει αδρανείς και αδύναμους μπροστά στους άλλους.
Ο θυμός θα μας κάνει πάντα να πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να δείχνουμε αδυναμία μπροστά στους συνανθρώπους μας.
Η υπερηφάνεια δεν θέλει να μένει στο παρασκήνιο, πάντα θα θέλει να δείχνουμε τις ικανότητές μας στους άλλους.
Η ζήλεια θα μας κάνει να πιστέψουμε ότι πρέπει να μιμηθούμε τους άλλους για να εξασφαλίσουμε μια θέση στην κοινωνία.
Η απληστία δεν έχει όρια και συνεχώς δικαιολογεί ανάγκες που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Η τεμπελιά γίνεται αισθητή επειδή, σύμφωνα με αυτήν, χρειαζόμαστε συνεχή ξεκούραση για να διατηρήσουμε τις δυνάμεις μας κλπ. κλπ. κλπ.
Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο ακόλουθο συμπέρασμα σχετικά με τα δύο ζευγάρια που αναφέρθηκαν παραπάνω: Ο τρόμος μας κάνει να τρέχουμε να κρυφτούμε, αλλά η ντροπή συγκρατεί αυτή την ορμή του φόβου. Η νωθρότητα περιορίζει τη δράση, αλλά πρέπει να σταματήσει όταν η φτώχεια, που είναι συνέπεια της ίδιας της νωθρότητας, μας αναγκάζει να δράσουμε.
Σας προσθέτω μερικές φράσεις για συλλογισμό:
«Ο φόβος είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπό».
Σενέκας
«Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα πιο δυνατό από την αγάπη».
Πλίνιος ο Νεότερος
«Ο φόβος είναι ο πιο ανίδεος, ο πιο άδικος και ο πιο σκληρός σύμβουλος».
Έντμουντ Μπερκ
«Ο φόβος είναι πάντα διαθέσιμος να βλέπει τα πράγματα χειρότερα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα».
Τίτος Λίβιος
«Όποιος ζει φοβισμένος δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος».
Κικέρων
MISEREOR.
─‘Έχω έλεος’─.
KWEN KHAN KHU
